Çocuklar yürüyecek, savaşın ortasında bırakılmış acının çocukları, dünyayı değiştirenedek yürüyecekler...
Acı çekmek alın yazısı değil evlat. Sen yeter ki nasuh bir tövbe ile ayağa kalk, kutlu yürüyüşüne devam et, durmaksızın yürü, dönüp arkana bakmadan hızlıca yürü. Yollar, dağlar, şehirler, insanlık yürüsün seninle birlikte. Alnına çarpan, kanlı saçlarını uçuşturan rüzgarlara, içini titreten acılarına inat, durmadan yürü, ta ki değişene dek üzerine yıkılan dünya.
Tüm yaşadıklarına inat, özgürlüğü ve hayatı sarmalayıp sımsıkı kucaklıyormuşçasına kollarını açarak, denizleri elindeki âsan ile aşarcasına yüreğine tutunarak yürü, yaşadığın korkuları korkutmak için…DEVAMI İÇİN TIKLAYIN
