Ah…Zaman, “Ahir zaman”

Zaman bizi nelere şahit kılıyor

İnsanlığımız sorgulanmakta

Ümmet yıkılmış paramparça.

Yaşamak mı?

Kor ateş taşımak gibi avuçlarda

Renkler siyah

Mevsimler dersen bulanık… 

Yemekte kan var.

Dualar mı? 

Hep münecaat, ah ve beddua.

Bu ne hüsran bir tablo. 

Yüreklerde yangın…

Şeytanın dudaklarında tebessüm var.

Dar vakitlerdeyiz...

Kör sağır ve lal olmuş dünya

Nice masum gül kana bulanmış.

Zifiri tüm geceler sabahı bekler

Kayboldu güneşin izi…

Ay utanıyor zulümden.

Her yerde çaresizlik hüznü ve ahuzar.                                                                                                                                      

Kahpece hançerlerle açılan yaralar.   

Zaman…Ahir Zaman. Tam bir hüsran.     

Deli gömlekleriyle acımasız zulümler...         

İnsanlığın adını kaybettik.               

Ne izzet kaldı ne şeref.               

Karabulutlar gibi çökmüş acılar.     

Velhasıl...                                                                                     

Çürüyen ruhlarımızla ne gelir elden.                                   

İnanç nedir? öğreniyoruz sabilerden...                                                 

Zalimler için yaşasın cehennem.                                                     

Ağlayalım halimize su yükselsin. 

Zira zaman…Ahir Zaman.                               

Ya Kahhar...Ya Cabbar...                             

Ya Azîzün züntikam.

Şehadet…En güzel makam.