Ayların sultanı , gönüllerin süruru şehr-i ramazan . Gelişin ne kadar hüzünlü idiyse gidişinde o kadar hüzünlü oldu . Gelişini ne kadar anlamadıysak gidişini de o kadar anlamadık .

Seni istediğin gibi karşılayamadık , gelenin senin gibi nazlı , alıngan ve ağır misafir olduğunun farkına varamadık . Belki seni başta gönüllerimizde , iç dünyamızda ve ruhumuzda gereği gibi ağırlayamadık , belki seni hanelerimizin baş köşesine oturtamadık , belki de bu yüzden aramızdan sessiz sedasız ayrılıyorsun . Belki seni bir fakirin yanında , bir muhtacın gönlünde , bir yetimin bir boynu büküğün duasında hissedemedik , belki gecenin karanlıklarında gözyaşını göremedik , belki hüngür hüngür ağladın da biz farkına varamadık .

Belki seni camilerimizde misafir edemedik , seninle cemaatle namazlarımızda buluşamadık , çoluk çocuk camilere doluşamadık , yüce kitabımızı kapıp camilere koşturamadık , kur’anlarımızı karşılıklı şakıyamadık , sana ilahilerimizde methiyeler düzemedik .

Belki bize getirdiğin bin yıldan daha değerli gece olan hediyeyi takdir edemedik , bu hediyenden dolayı sana teşekkür edemedik . Belki de alınışın bu yüzdendir . Belki de sana ikramda kusur ettik , belki de sadece midemizle değil elimizle , dilimizle , gözlerimizle , bütün azalarımızla da  oruç tutmamızı istedin de beceremedik . Belki bir oruçluya iftar ettiremedik . Aramızdan ayrılışının sebebi bu mu ey şehr-i ramazan ? .

Hanelerimizde ve gönüllerimizde iken seni rahatsız mı ettik ? . Gıybet mi ettik , dedikodu mu yaptık , onu bunu mu çekiştirdik , zanda mı bulunduk ? Bütün bunlardan rahatsız oldun da ben burada barınamam mı diyorsun ya şehr-i ramazan ?

Nazlı ve alıngan bakışını görebiliyorum , bana burada yer yok der gibisin , ayağa kalkmışsın , kapıya yaklaşmışsın , eşikten adımını atıyorsun , soruyoruz sana ey şehr-i ramazan yine gelecek misin ? Dudak büküyorsun , gözlerin “ belki ” diyor .

Güle güle ey şehr-i ramazan , elveda ramazan , Rabbim senin gibi misafirle tekrar buluştursun …

Mehmet İSLAMOĞLU  / 23/05/2020