Mesela Nilüfer’in herhangi bir köyünden 1 dönüm tarla almaya kalksanız bile karşınıza altı sıfırlı rakamlar çıkacak.
Köy içi imarlı arsaların yanına bile yaklaşamazsınız.
Dağ ilçelerinde de tablo farklı değil.
Önceki gün Keles Belediye Başkanı Ali Doğru, Kanal 16’da konuğumuzdu.
“Marmara’nın en güzel topraklarında yaşıyoruz ama arazilerimiz hızla elden çıkıyor. Sizin aracılığınızla hemşerilerime sesleniyorum, ata topraklarınızı satmayın” dedi Başkan Doğru.
Bir belediye başkanının isyanıdır bu sözler.
Nitekim Ali Doğru, arazilerin mülkiyetinin, her gün el değiştirdiğini, böyle giderse Keles’te Kelesli kalmayacağını üzülerek görüyor.
Peki bu arazileri kimler, ne amaçla satın alıyorlar?
Ağırlıklı olarak İstanbul ve Keles dışındaki Bursalılar, yatırım amacıyla toprak satın alıyorlarmış.
Köylüden satın alınan arazi veya tarlalar değerlendikten sonra da bir başkasına satılıyor.
Böylece, temel işlevi canlıların ihtiyaçlarını gidermek olan topraklar, bir metaya dönüşüyor.
Toprak satın alanların, arazilerini farklı amaçla kullanmaları ise başka bir sorun.
Tarım toprakları üzerine inşa edilmiş beton evler veya büyük tarlalarının kooperatif hissesi şeklinde parsel parsel satılması ve üzerine ahşap ev dikilmesi Keles’in de belası.
Oysa havası, suyu, toprağı ve doğasıyla kentimizin hatta ülkemizin cennet köşelerinden biri olan Keles, bu talanı hak etmiyor.
Belediye başkanı bile buna isyan ediyorsa, talanın boyutunu varın, siz düşünün.