Onca fenalığı temizlemek istercesine savuruyor rüzgar günahlar dökülmüş yeryüzüne, berrak yağmur damlalarını. İçimdeki korkuyu parçalıyor, ruhları kötülüklerden arındıran göğün hızla çarpışan bulutları. Kaynayan nehirlerde akıntıya kapılıyor bilincin zehirli halleri.

Güneş bir kez daha doğmayacak, biz sonsuzluğa adım attığımızda. Ama göğün parlayan altını gibi yeniden, tertemiz bir sayfaya başlamak bizi sonsuz iyiliğe layık birer ruh olmaya iten arzunun ta kendisi.

Toprağından ırmaklar akan cennetler bizler için müjdelenmedi mi? Balla yıkanan ruhlarımız, kökleri gümüş ve altın olan ağaçların koyu gölgelerinde, nar bülbüllerinden gelen dinlendirici ses eşliğinde sonsuz bir zevkle çıkaracak tadını buradaki baki hayatın.

İçi boş inciden çadırlarımızda, hatıratımız canlanacak saflık ve güzellikten ötesi bulunmayan zihinlerimizde. Hakikati görmek kadar güzel gelecek, Hak uğruna verdiğimiz çabaların tatlı yorgunluğu.

Huş ağacı patikasında uzunca bir yürüyüş, ve sonunda bir pınarın başına denk geleceğiz. Dingin suyun hipnoz etkisiyle dünyada benzerine denk gelmediğimiz türlü çiçeklerin davetkar rayihaları ve gökyüzünden içeri dolan kuşlar cezbeder varlığımızı. Artık onlardan da özgür olacağız,uçsuz bucaksız harikalara kanat çırpmak bizim için de hiç zor olmayacak. Çünkü artık imkansızın da hayal kırıklıklarının da olmadığı sonsuzun içinde olacağız.

Ve bir sesleniş: "Dünyada yaptığınız salih amellere karşılık mirasçı olduğunuz muhteşem cennet işte budur!"
Gerçek olduğuna ve hatta bizim içinde bulunduğumuza inanamayışımızdan gelen o sonuna kadar hissettiğimiz heyecanla sevinç, gerçeğin büyüsünde kaybolmamıza yetecektir. Hatta belki bu sesin sahibini görecek kadar şansa da sahibizdir. 
Hem olanca huzurun ve mutluluğun hissikablelvukuunu yaşamak ona ne kadar yaklaştığımızın ispatı değil midir?