Karabük Milletvekili Cevdet Akay, bir ilkokul öğrencisinin giyim, kıyafet ve ulaşım masraflarının 56 bin lira olduğunu hesap etmiş.

Yanlış anlaşılmasın, devlet okulu öğrencisinin masrafı bu.

Kayıt, beslenme, harçlık gibi diğer giderleri de hesaba kattığınızda, öğrencinin okul masrafı 100 bin lirayı aşıyor.

Özel okullar ise ateş pahası.

Özel okullarda  en düşük kayıt parası 150 bin lira.

500,600 bin isteyen okullar var.

Üstelik bu yıl özel okullar, yasal artışı delmek için, kitap parası adı altında fahiş bedeller topladılar velilerden.

Sadece 80 bin lira kitap parası isteyen okullar var.

Orta yaş ve yaşı kemale ermiş okuyucularımın, “Biz özel okullarda mı okuduk?” dediğini duyar gibiyim.

Doğru, çoğumuz özel okulda okumadık.

Hem bizim dönemimizde, İhsan Çizakça gibi bir elin parmağını geçmeyecek sayıda özel okul vardı.

Ancak eskiden, öğrenciler özel okullara zorlanmıyor, akademik eğitim veren okulların oranı çoğunluğu oluşturuyordu.

Bugün ise öğrencilerin Anadolu lisesi statüsündeki az sayıdaki okula puan yetmezse, elinde 3 seçenek kalıyor.

Ya meslek lisesine gidecekler, ya meslek lisesi statüsündeki imam-hatip okullarının yolunu tutacaklar ya da özel okula gitmek zorunda kalacaklar.

Çocuğunu meslek lisesi statüsündeki okullarda okutmak istemeyen veli de, yemiyor, içmiyor, hatta varını, yoğunu satıyor çocuklarının okul masraflarını karşılamaya çalışıyor. 

Ayrıca devlet okullarında 50’lere dayanan sınıf mevcudu da velileri özel okullara iten bir başka neden. 

Aslında bu noktaya tesadüfen gelinmedi.

Özel okullaşma oranının yüzde 20’lere ulaşma hedefinin bir yansımadır yaşananlar.

Tıpkı, sağlık gibi, devlete yük olarak görülen eğitimin de bir bölümü özelleştirilmek isteniyor.

Ancak “Kimse eğitim hakkından yoksun bırakılamaz” diyen Anayasa’nın 42. Maddesi’nin çiğnendiğini, unutmayalım.