Dağları aşan borçlar, çözüm bekleyen sorunlar, ödenmesi gereken personel maaşları, başta iş olmak üzere her gün gelen yüzlerce talep telefonu ve acil hizmetler derken tablo hiçbir belediye başkanı için iç açıcı değil. 

Ancak bazı belediye başkan yardımcılarının ve bürokratlarının sosyal medya hesaplarına bakarsanız, her şey toz pembe sanırsınız.  

Her gün toplu şekilde selfie çekip, gülücükler saçıyorlar.

Çok iş yapıyorlarmış algısı yaratmak için kahve içseler, siyasi etkinlik diye fotoğraf paylaşıyorlar. 

Resim sergisine katılıp bu ‘tarihi’ anları ölümsüzleştirenlerden,  ellerinde fırçalarla ev boyayıp, bunu proje diye sunanlara, sertifika dağıtmayı çok önemli bir belediyecilik faaliyeti gibi görenlerden, toplu şekilde film izleyip icraat gibi gösterenlere kadar, onlarca fotoğraf paylaşıyorlar. 

Ve bunun adına da belediyecilik diyorlar. 

Aslında çok da haksız sayılmazlar.

Sanal alemde yaşadıkları için yaptıkları iş de sanal belediyecilik oluyor. 

Oysa gerçek belediyecilik yapmanın bir maliyeti var.

Emek ister, çaba ister, sabır ve anlayış ister.

Ülkemizde belediye başkanlığı temsil makamlarıdır.

Yani belediyenin vitrinidir kent yöneticileri.

Düğün, cenaze ve açılışlara katılarak, seçmenle aralarındaki gönül bağını kopartmak istemezler. 

Başkan yardımcıları ve bürokratlar ise pek göz önünde olmazlar, mutfakta çalışırlar ve seçmenin taleplerini karşılayıp, sorunlarını çözerler. 

Ancak tam tersi bir tablo tanık oluyoruz.

Şöhret budalaları bilmem farkındalar mı?