Şarabın tadını beğenen Türk misafirler, ismi Dimitri olan mekan sahibinden, 4 litre şarabı yanlarında götürmek için satın almak istiyorlar.
Litresi 11 Euro olan şarabın 4 litrelik bedeli 44 Euro’dur.
44 Euro’yu Yunan işletmeciye veren Türk misafirler Dimitri’den şaşırtıcı bir yanıt alırlar:
“44 değil, 26 Euro vereceksiniz.”
Türkler bu indirimi, Türk-Yunan dostluğuna bağlarlar.
Ancak Yunan işletmeci, “Elbette Türkler ile dostuz. Ancak bu indirim, Türk-Yunan dostluğu için yapılmış değil. Şarabımızın 11 Euro’luk fiyatı restoranımız içindir. Oysa siz 4 litre şarabı yanınızda götüreceksiniz. Yani size toptan fiyatı olan 6 Euro’dan satmak zorundayım” der!
***
Değerli okur, normal şartlarda gelişmiş ve demokratik bir Batı ülkesinde Sakız Adası’ndaki diyalogun haber değeri bile yoktur.
Çünkü Yunan işletmeci yapması gerekeni yapmış, yani şarabın toptan fiyatı neyse müşterisinden o bedeli almıştır.
Yani; milliyetine, diline, dinine bakmaksızın, restoranına gelen müşterisini kazıklamamıştır.
Ancak bizim ülkede, bu gerçek hikayenin anlatıldığı makale, sosyal medyada paylaşım rekorları kırabiliyor.
Çünkü maalesef ahlaki bir erozyon yaşıyoruz.
***
Burada sadece, enflasyonu bahane edip gemi azıya alan restoran sahiplerini suçlamamak lazım.
Toplumun adeta genlerine işlemiş sahtekarlıktan, tüm kesimler az ya da çok nasibini almış.
***
Koca bir toplum, hak etmediği kazançların peşinde.
Kimimiz kripto paradan köşeyi dönmek isterken, kimimiz bahis gibi yeni nesil kumar platformlarından medet umuyoruz.
Ancak yöntem ne olursa olsun, hepimizin hedefi aynı:
Kısa yoldan kazanmak!
***
Kuşkusuz bugünlere tesadüfen gelmedik.
Toplumun üzerinden buldozer gibi geçen ve tüm değerleri yıllar içinde yok eden, askeri darbeden öte bir zihniyet erozyonuna yol açan 12 Eylül’ün getirdiği neoliberal politikaların kaçınılmaz sonunu yaşıyoruz.
***
3 çeyrek asra dayanan bir süreçtir bu.
“Her mahallede bir milyoner yaratacağız” hedefinden, “Benim memurum işini bilir” anlayışına evirilen, bilinçli bir programın son demlerini yaşıyoruz!
