Günlük hayatta, gündelik konularda halkın arasına karışan mikrofonlar, özellikle seçim zamanlarında tansiyonu yükselten bir unsur haline gelebiliyor, kabul. Burada tartışmamız gereken iki unsur var, biri mikrofonu uzatanın kim olduğu, ikinci ise hangi amaçla uzattığı… 

Geçtiğimiz saatlerde bir televizyon kanalında birtakım unvanlara sahip kişilerin sokak röportajı yapan habercileri provokatör ilan ettiğine dair bazı görüntüler izledim. Görüntülerde yer alan mikrofon sahiplerinden biri ise uzun yıllardır tanıdığım, hatta bir dönem birlikte çalıştığım değerli bir abim. 

Sokak röportajının temelinde vatandaşın derdini dinlemek ve dertlerine çözüm olacak kişi ve kurumlara ulaştırmanın yanı sıra, vatandaşın bulunduğu mahalle, ilçe, belediye, şehir ve ülkeye ilişkin soru ve sorunlarını da aynı şekilde duyurması yatar. 

Başa dönüyorum, mikrofonu uzatan kişinin öncelikle bir medya ve basını temsil etme şartı bulunmalıdır ki basın yönetmeliğinde ‘basın kartı bulundurma şartı’ mevcut olsa da bir sosyal medya hesabı ve bu hesaba ait logosuyla sokak röportajına çıkan hatta ve hatta basın toplantılarına katılan çok sayıda kişi de var maalesef. 

İkinci unsur olan röportaj amacına gelecek olursak, az önce bahsettiğim basınla ilişiği olmayan sosyal medya gazetecilerinin sosyal medya hesaplarında fazlaca tık almak için ortalığı karıştırdığı doğrudur, bizzat şahit olmuşluğum var. Ama işi gerçek anlamda habercilik, kamuoyunu bilgilendirmek ve vatandaşın sorunlarını iletebilmek noktasında ilerlemek olan gazetecilerin provokasyon amacıyla sokağa çıkmayacağını da gayet iyi biliyoruz. Değil mi televizyon kanallarında birtakım unvanlarla TV yorumculuğu yapan çok sevgili uzmanlarımız? 

Kaldı ki provokasyonsa konu, televizyon ekranlarında küfür kıyamet kavga eden, birbirini manipüle etmek için ucuz söylemlere başvuran, kendinden olmayanı çeşitli sinkaflı kelimelerle tanımlayan sizler değil misiniz?

Yoksa biz de biliyoruz her eline mikrofon alanın gazeteci, her diplomalının da uzman olmadığını da, neyse…