Ay gibi aydınlık bir yolda yürüdüğünü sakın unutma. Öne düşmüş başını kaldır. Mesulsün, çünkü varsın. Yaraların kanıyor, biliyorum. Kalk kendini ve insanlığı uyarmaya devam et.
Ruhunu temiz tut, zinde ol daima. Bir mücahit gibi kuşat günleri. Gücün pek, sözün yumuşak olsun. Dosdoğru yolun yokuşuna koyul, şeytanın ışıklar ile süslediği dalalet düzlüklerine sapma. Dünya eline avucuna, kalbine bulaşmasın, içindeki oyuncaklar ayağına dolaşmasın. Sürekli tefekkür etmelisin. Umutların hep canlı olsun ki yıkılırsan bir gün, umutların seni elinden tutup kaldırsın.
Her yağmur yağdığında köprüsün yüreğin, aç avuçlarını rahmet düşsün, derin bir sevgiyle seccadene yönel.
Sonra yüksek sesle haykırsın kalbin. Seviyorum seni rabbim…
Seviyorum seni. Seni seviyorum. Koru beni rabbim, şu hüzün dolu kalbimi. Kanayan yaralarımıza bak ve ağla. Yalnız başına öylece, sessizce. Bu bela ve musibet vadisinde kendi yaranı kendin sarmaya bak...
Zikre dal aşkın o güzel çekimlerinde. Bittim, tükendim dediğin yerde bir el uzanacaktır sana unutma.
Eyvah vakit ikindiye sarmış...O zaman ben çekip giderim sevda tepesindeki dağın taşın uçurumlarına, damarlarımdaki isyanı çapalamaya. Gül ve zambakla süslenmiş kaderime koşarım, sevdama doğrulmuş mızraklara bağrımı açarım.
İnsan işte aradığı her şeyi buldu bulmasına da kendini kaybetti.
Yazının Devamını Oku
